Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Πίτερ Πάν

Χτες είδα μια ταινία μαζί με το γιο μου, αν και δεν νομίζω να καταλάβαινε ακριβώς τι γινόταν μια και η ταινία δεν ήταν μεταφρασμένη στα Ελληνικά, παρόλα αυτά  κάθισε μαζί μου να την δει  με ρωτούσε διάφορα κατά τη διάρκεια και εγώ προσπαθούσα να του εξηγήσω όσο ποιο καλά μπορούσα τη διαδραματιζόταν και η μεγάλη του απορία βέβαια ήταν:

-μα μαμά μα πώς μπορούν και πετάνε?
-λοιπόν μικρέ μου όταν θέλουν να πετάξουν  κάνουν ευχάριστες σκέψης  και έτσι καταφέρνουν να πετάνε.


Προχωρούσε η ταινία λέγαμε τα διάφορά μας ως που  μου κάνει την ίδια ερώτηση με πριν, του δίνω  την ίδια απάντηση και τι μου απαντάει;

-δηλαδή σκέφτονται τη μαμά τους;;;

Γίνετε να μην λιώσω εκείνη την ώρα και να μην καίγομαι από τύψεις για την όποια αυστηρότητά μου απέναντί του, τη στιγμή που η ποιο ευχάριστη σκέψη ενός 4χρονου και δη αγοριού είναι η μάνα του;;; 

3 σχόλια:

  1. Άχου το μωρέ! Τι γλυκούλι που είναι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είσαι πολύ τυχερή είναι πολύ τρυφερό και έξυπνο παιδί!!!Τα αγόρια ξέρεις έχουν ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τις μαμάδες τους! Πολλά φιλιά σε σένα και στον κούκλο σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

αφήστε τον καρπό σας εδώ