Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Υπάρχει ή όχι???

Όσο πλησιάζουν οι μέρες για τα Χριστούγεννα τα περισσότεροι παιδιά αναρωτιούνται για το αν υπάρχει ή όχι Αϊ Βασίλης, και όλες οι μαμάδες κάνουν αναρτήσεις για το τι θα τους πουν.

Προσωπικά δεν νομίζω ότι πίστεψα σε κάτι τέτοιο, ούτε σαν παιδί, ίσως γιατι ποτέ κανείς δεν άφησε δώρο κάτω από το δέντρο, ούτε και γινόταν λόγος πουθενά για εκείνον τον τόσο γενναιόδωρο παππούλη όπως σήμερα, μια και τότε τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά ή απλά γιατί δεν πιστεύω σε κάτι που δεν έχω δει ,αγγίξει, νιώσει, με μια λέξη στην μαγεία...

Από την άλλη ήθελα πάντα να κάνω κάτι μαγικό για τους άλλους, και κυρίως για την οικογένειά μου.
Έτσι κάποια Χριστούγεννα πολύ παλιά, αποφάσισα να πάρω τον ρόλο του, μια και εκείνος ποτέ δεν έλεγε να κάνει την εμφάνισή του, το σκεφτόμουν πολύ καιρό, μάζευα χρήματα από το χαρτζιλίκι μου, αγόρασα τα δώρα και τα έκρυψα, ως που ήρθε εκείνη η νύχτα, και όταν ποια όλοι είχαν κοιμηθεί άφησα τα δώρα του...

Το επόμενο πρωί τα αδέλφια μου, που είναι αγόρια, δεν πίστευαν στα μάτια τους,παρ' όλο είχαμε φτάσει ήδη την ηλικία των 15-16 χρόνων, έκπληκτοι αναρωτιόνταν πώς έγινε αυτό, τους γονείς δεν τους υποψιάστηκαν γιατί και εκείνοι είχαν δώρο, ήταν αξιοπερίεργο, τροφή για σκέψη όλη την υπόλοιπη μέρα...

Όταν  τους αποκάλυψα την αλήθεια δυσκολεύτηκαν να το πιστέψουν και φυσικά η απογοήτευση ήρθε αμέσως,  εγώ απο την άλλη βρήκα τον μπελά μου από τους γονείς μου, πρώτον γιατί ξόδεψα τόσα χρήματα και το σπουδαιότερο έπρεπε να τους εξηγήσω που τα βρήκα...
Όπως καταλαβαίνετε ποτέ ξανά δεν πήρα την θέση του, όμως κατάλαβα πώς όλοι έχουν την ανάγκη να πιστεύουν σε κάτι... μαγικό και αυτό δεν τελειώνει ποτέ όσο χρόνων και αν φτάσουν...
Το ερώτημά μου τελικά είναι: να καλλιεργήσω αυτη την ιδέα στον γιο μου ή όχι????

8 σχόλια:

  1. ΕΡΩΦΙΛΗ ΜΟΥ ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΜΕ ΒΡΗΚΕΣ. ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΖΕΙΣ. ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΕΙΑ ΑΝ ΜΑΣ ΒΑΛΕΙΣ ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΟΥ. ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΠΟΛΥ....
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ ΝΕΑ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ ΜΑΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Εφούλα και εγώ χάρηκα που από δω και πέρα θα μοιραζόμαστε διάφορα, όσο για τις φωτογραφίες σιγά σιγά θα ανεβάσω, λίγες μέρες μόνο είμαι εδώ ακόμα μαθαίνω και ψάχνω...
    Φιλάκια και σε σένα γειτόνισσα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλώς όρισες στη μπλογκογειτονιά μας Ερωφίλη!
    Θα απαντήσω στην ερώτηση σου μ' ένα ερώτημα,εσύ θα ήθελες να βρίσκεις δώρα κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο όταν ήσουν μικρή;
    Σκέψου το και πράξε ανάλογα.
    Καλώς βρεθήκαμε και όπως λέει και η Εφη θα χαρώ πολύ να δω τη θάλασσα σου!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλώς σας βρήκα!
    Εδώ που τα λέμε Ρένα και βέβαια θα μου άρεσε να βρίσκω δώρα και όχι μόνο κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, το ερώτημα είναι γιατί από τον Άι Βασίλη και όχι από τον μπαμπά ή την μαμά ή κάποιον άλλο, αφού κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί η ταυτότητα του δώρου.
    Γιατί να υπάρξει η απογοήτευση;
    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν ξέρω τι να σου πω, θα σε παραπέμψω στην Aspa Online http://www.aspaonline.gr/2011/11/18/eimai-paidi-thelo-na-to-ziso/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γεια σου Ερωφίλη! Καλορίζικο το ιστολόγιο...
    Αυτό που θα σχολιάσω σ' αυτήν την ανάρτηση, είναι γιατί οι γονείς αντί να χαίρονται όταν τους παίρνεις ένα δώρο, σου φωνάζουν που ξόδεψες χρήματα; Όταν είχα πάει στη Σαμοθράκη με τις φίλες μου το '07, γύρισα με δωράκια για όλους. Όχι μόνο δεν άκουσα ένα καλό λόγο απ' τους γονείς αλλά είχαν μούτρα για πόσες μέρες.Γιατί; Επειδή τους σκέφτομαι ακόμα κι όταν φεύγω τέσσερις μέρες το καλοκαίρι να ξεσκάσω;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. *Δέσποινα σε ευχαριστώ για το link.
    *Ερωφίλη σε ευχαριστώ, όσο για τους γονείς μας, μάλλον έχουν δίκιο, σίγουρα δεν έχουν ανάγκη από ένα δωράκι μας και θα προτιμούσαν να ξοδέψουμε τα χρήματα για το σκοπό που μας τα δίνουν, βέβαια αφού δεν έγινε έτσι, ένα ευχαριστώ ποτέ δεν έβλαψε κανένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γλυκιά μου εγώ ήθελα να ζησει το παραμύθι ο γιος μου και έως ότου πήγε Α' δημοτικού στήναμε ολόκληρο σενάριο και άφήναμε τα δώρα στο δέντρο αργά το βράδυ (δήθεν ήρθε ο Άγιος από το παράθυρο) κάναμε σαματά τάχα ότι σκόνταψε πανω στα παιχνίδια με σβηστά φώτα κλπ κλπ.... Κάθε χρόνο περίμενε τον Άγιο! Έγραφε γράμμα το οποίο "έστελνα" στην Καισαρεία κλπ.. Κάποια στιγμή του είπε ένας φίλος του ότι δεν υπάρχει και έτσι του φανερώσαμε την αλήθεια. Ξέρεις όμως κάτι? Ποτέ δε μετάνοιωσα για αυτό που τον κάναμε να νοιώσει! Δε θα ξεχάσω πως έτρεμε από συγκίνηση όυαν πλησίαζε η ώρα που θα ερχόταν ο Άγιος από το παράθυρο, θα έσβηναν τα φώτα (για να μη δει ότι είμασταν εμείς)και θα του άφηνε τα δώρα που του ζήτησε! Είναι μαγικό και τα παιδιά έχουν ανάγκη από τη μαγεία!! Τώρα μας ευχαριστεί που το έζησε όλο αυτό, νομίζω αξίζει τον κόπο! Σε φιλώ! Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

αφήστε τον καρπό σας εδώ