Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Ζήλια;

Μόλις πριν από δύο μέρες έμαθα πώς η μαμά μου έχει και άλλη κόρη...
όχι, όχι δεν είναι βιολογικό της παιδί, είναι μια νέα γυναίκα με ένα μωρό στην ηλικία του δικού μου, και έχει περί τα 2 χρόνια στον τόπο μας, είναι πολύ συμπαθητική, κοινωνική, ευχάριστη, δραστήρια, είναι μέσα σε όλα, ότι χρειάζεστε δηλαδή ένας άνθρωπος για να ενταχθεί σε ένα κοινωνικό σύνολο, σε αντίθεση με εμένα, έχει συνάψει φιλίες με όλο το σόι μου και όχι μόνο. Έκανε λοιπόν την μαμά μου και μαμά της, την φωνάζει μαμά την φιλάει την αγκαλιάζει και όλα τα γλυκά πραγματάκια που κάνουν οι κορούλες  και που αρέσουν στις μαμάδες, κάτι που εγώ  κάνω σπάνια, γιατί με την μαμά μου έχουμε μια παράξενη σχέση, μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε από μέρος μου τουλάχιστον, εκείνη ακριβώς πώς νιώθει δεν ξέρω (ίσως εκεί έγκειται το ¨πρόβλημα¨  δεν ξέρω τι νιώθουν οι άλλοι και δεν το ψάχνω βαθύτερα).
Πριν δυο μέρες λοιπόν που η Ν μου είπε ότι είναι και δική της ¨μαμά¨ πλέον, χάρηκα πάρα πολύ και σκέφτηκα πώς και η μαμά μου θα είναι πολύ χαρούμενη και υπερήφανη, γιατί όποτε μιλάει για εκείνη μόνο καλά λόγια έχει να πει , για το πόσο τακτοποιημένο και καθαρό είναι το σπίτι της, που πλέκει ρουχαλάκια, που ζυμώνει κάθε μέρα 2 ψωμιά και πολλά πολλά άλλα πράγματα που εγώ δεν κάνω, και φυσικά  πόσο πολύ ήθελα πάντα μια αδελφούλα να μοιραζόμαστε όσα δεν μπορώ να μοιραστώ με άλλα πρόσωπα, φυσικά το ότι έχουμε κοινή ¨μαμά¨ δεν σημαίνει ότι θα είμαστε και αδερφές...
Γιατί δυστυχώς είμαι πολύ δύσκολος, επιφυλακτικός, και χωρίς αυτοπεποίθηση  άνθρωπος  οπότε δεν θα επιχειρούσα  τέτοια προσέγγιση , παρ όλο που την συμπαθώ πάρα πολύ, θα το αφήσω στην τύχη αν είναι τυχερό να κάνω αδερφούλα θα δείξει ο χρόνος.
Αργότερα που σκεφτόμουν τι μου είχε πει, αναρωτιόμουν γιατί η ίδια η μαμά μου δεν μου είπε τίποτα για την ¨ υιοθεσία ¨ και ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο, φοβήθηκε μην ζηλέψω δεν το θεώρισε σημαντικό, τι να συμβαίνει άραγε; Δεν βρήκα ακόμη την ευκαιρία να την ρωτήσω αλλά σίγουρα θα το κάνω.
Πάντως να είστε σίγουροι ότι δεν ζήλεψα που την έκανε μαμά της, αντίθετα χάρηκα πάρα πολύ και μακάρι η μαμά μου να πάρει από εκείνη την κοπέλα ότι εγώ της έχω στερήσει και σίγουρα θα είναι πολύ χαρούμενη γιατί όταν σε επιλέγουν για μαμά είναι χίλιες φορές σημαντικότερο οπό το να υποχρεώνεις ένα παιδί να σε δεχτεί για μαμά του, φυσικά μιλώ για τον γιο μου, γιατί όσο αφορά εμένα δεν θα ήθελα καμιά άλλη μαμά η δική μου είναι η καλύτερη με διαφορά!
Και βαθιά  μέσα μου εύχομαι στο πρόσωπό της Ν να βρω την αδερφή μου...

2 σχόλια:

  1. Γλυκιά μου έχω δύο κόρες και έχω ακόμα μία την Αθηνούλα μου τη ψυχοκόρη μου που είναι όπως λέω κόρη της καρδιάς.Οι κόρες μου την αγαπούν και μάλιστα γελώντας την αποκαλούν αδελφούλα έστω και αν είναι μεγαλύτερη τους.Αγαπούσα πάντα τα κορίτσια και πίστεψε με πολλές με αποκαλούν "μαμά" ακόμα κι αν δεν είμαι.Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη και κυρίως ευκολία .Αχτιδένια φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν διάβαζα την αναρτησή σου πραγματικά στο μυαλό μου είρθε η Αχτίδα με τήν Αθηνούλα της...Έγραψες ...... γιατί όσο αφορά εμένα δεν θα ήθελα καμιά άλλη μαμά η δική μου είναι η καλύτερη με διαφορά!..... Τό έχεις πεί αυτό στη μαμά σου? Άν όχι πρέπει να το κάνεις άμεσα! Κάνε την αρχή να εκφράζεις την αγάπη σου κάθε στιγμη στούς ανθρώπους που αγαπάς! Πάρε αγκαλιά το γιόκα σου γέμισε τον φιλιά, δές τόν κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια, πήγαινε τον βόλτες παίξε μαζί του καί να δείς πόση ευτυχία θα νιώσεις! Η ζωή σου θα είναι τόσο γεμάτη....Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

αφήστε τον καρπό σας εδώ